Horodecki Władysław Leszek (1863–1930), architekt. Ur. 23 V w Szołudkach na Podolu, był wychowankiem Gimnazjum św. Pawła w Odessie, po czym studiował architekturę w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i ukończył ją w r. 1890. Większość prac budowlanych wykonał w Kijowie, gdzie był budowniczym miejskim. Był właścicielem fabryki kwasu węglowego i sztucznego lodu w Symferopolu. Miał willę własnego projektu w Eupatorii na Krymie. W r. 1896 opracował na podstawie szkicu Bojcowa, który wygrał konkurs, szczegółowe plany gmachu muzeum w Kijowie i był głównym kierownikiem jego budowy, a w r. 1898 w podobny sposób opracował, w oparciu o szkic Wołowskiego, projekt kościoła Św. Mikołaja w Kijowie. Inne prace H-ego w Kijowie to: kenesa karaimska, projekty pawilonów na wystawie powszechnej oraz pawilony fabryki wagonów, dom handlowy firmy Kimajer, siedziba Pierwszego Rosyjskiego Tow. Ubezpieczeń, fabryka cementu «FOR». H. był myśliwym i organizatorem wypraw łowieckich do Azji środkowej (1905–9) i do kolonii angielskich w Afryce (1911); należał do kilku towarzystw łowieckich w Polsce i za granicą. Jako członek Cesarskiego Tow. Myśliwskiego wzniósł w Kijowie pawilon myśliwski i strzelnicę oraz opracował projekt klubu myśliwskiego; był też autorem projektu zamku myśliwskiego w Peterhofie, inicjatorem i założycielem muzeum łowieckiego w Kijowie. Kierował rozbudową kijowskich ulic: Mikołajewskiej, Olgińskiej i Meringowskiej. Projektował szereg pałaców, cerkwi, kościołów, budynków szkolnych i szpitalnych na Ukrainie i Wołyniu, m. in. wg jego projektu wzniesiono mauzolea w Ekaterynodarze na Kaukazie, Potockich w Peczarze, hr. Wittego w Kijowie. W budownictwie przemysłowym zaznaczył się wykonaniem planów gorzelni i rektyfikatorni w Bejbuzach, chłodni wzorcowej w Rachnach, cukrowni w Szpikowie, hali targowej i rzeźni w Czerkasach oraz śluzy na Starosielskim Porzeczu.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę H. osiedlił się w Warszawie, pracując w l. 1920–3 w Min. Robót Publicznych. Od r. 1925, współpracował z firmą zagraniczną Ulen and Co. w wykonywaniu inwestycji budowlanych dla tej firmy w różnych miastach Polski, będąc autorem m. in. hali targowej i wieży ciśnień w Piotrkowie Trybunalskim, rzeźni mechanicznych w Lublinie i Radomiu, a ponadto kasyna w Otwocku i kąpieliska w Zgierzu. W r. 1928 H. wyjechał do Persji, gdzie objął stanowisko głównego architekta Sindicat pour la construction des chemins de fer persans, należącego do Ulen and Co. Podczas pobytu w Persji wygotował także plany kilku gmachów rządowych i publicznych. W r. 1929 raz jeszcze odżyły jego zamiłowania łowieckie, gdy zorganizował wyprawę do Muzanderanu. H. projektował również wyroby jubilerskie i snycerskie. Zmarł 3 I 1930 r. w Teheranie, gdzie został pochowany.

Łoza, Architekci; Kondakov S. N., Spisok russkich chudožnikov, [b. d.] s. 319; – Ciechoński W., Kijów i jego pamiątki, Kijów (1901) s. 239, 253; Karpowicz H., W. L. H., 1930; – „Kur. Czerwony” 1930 nr 7; „Kur. Warsz.” 1930 nr. z 8 I s. 5.

Ignacy Trybowski